Veilig terug naar het oude normaal: een zeven stappenplan

Eigen foto: de Amsterdamse Wallen

Lees hier het stuk op Opiniez.com. 

 

 

Veilig terug naar het oude normaal: een zeven stappenplan

Door Hans van Tellingen (*)

Ja, ik heb er veel over geschreven. Over Covid-19. Het is ook helder waarom. Mijn bedrijf begeeft zich op het grensvlak van retail, vastgoed, toerisme, evenementen en horeca. Zeg maar ‘alles wat leuk is in het leven’: dát is hetgeen wat mijn bedrijf qua consumentengedrag in kaart brengt.

Miljoenen mensen kunnen hun baan verliezen

Helder dat mijn bedrijf in de hoek zit waar de klappen vallen. Helder dat wij sinds maart veel minder opdrachten hebben. Dat is vervelend voor mij en mijn medefirmant. Maar ook voor onze medewerkers. Hebben zij nog een baan binnenkort? Het is ook naar voor honderdduizenden andere ondernemers. En hun miljoenen medewerkers. ‘Corona hakt er in’. En goed ook. Ik schreef er dit over.

Groepsimmuniteit is nabij?

Uiteraard bekijk ik zaken vanuit economisch perspectief. Logisch gezien mijn achtergrond. Of vanuit beleidsmatig perspectief. Enige politieke interesse is mij niet vreemd. Maar ook vanuit statistisch perspectief. Ik ben immers marktonderzoeker. Maar spelenderwijs heb ik tevens veel bijgeleerd over de medische zaken. Over virussen. Of iemand -bijvoorbeeld- symptomatisch of asymptomatisch is. Ik heb veel geleerd over antistoffen. Maar ook over T-cellen. Die óók bescherming bieden. Het lijkt erop dat meer dan 50% van de mensen over de specifieke T-cellen beschikt die aanslaan op COVID-19. Ik schreef er, samen met Jan Gajentaan, dit over.

Dat betekent dat meer dan de helft van de mensen niet ziek wordt van COVID-19. Gecombineerd met 10 tot 20% van de mensen dat het virus al gehad heeft (en dus antistoffen heeft of nieuw gecreëerde T-cellen) zitten we dan -in de gebieden waar het virus heerst of heeft geheerst- misschien nu al bijna op het niveau van groepsimmuniteit. Dat 60% tot 70% bedraagt van de totale populatie.

Virusindammers krijgen niet gelijk

De virusindammingsbepleiters lijken de strijd te verliezen. En ook een vaccin (geen misverstanden: ik ben vóór, mits veilig) lijkt niet meer zo nodig als eerst. Sterker nog, als er nu niet op groepsimmuniteit wordt gefocust, lijkt dat juist tot meer overlijdens te leiden. Laat de jeugd elkaar maar infecteren. Het liefst nu, nog vóór de winter. Dan is de kans groter dat wij al dichter bij groepsimmuniteit zitten en dat ouderen relatief beter beschermd zijn tegen het virus. Zodat de kans dat zij het krijgen dan kleiner is geworden. Groepsimmuniteit lijkt dan echt dichtbij. En dat verzin ik niet zelf. Ik citeer Harvardprofessor Martin Kulldorff én Oxfordepidemioloog, Sunetra Gupta. 

Casedemic, géén epidemic

Maar ondertussen groeit het aantal positief getesten stevig. Vanwege het grote aantal ‘false positives’ ligt het aantal echte besmettingen echter stukken lager. En dan wordt ook nog gepraat over ‘patiënten’, terwijl maar een zeer klein gedeelte ziekjes of echt ziek is. Maar feit is wel dat er meer positieve testresultaten zijn. Is dat erg? Nou, eigenlijk niet. Want zo bereiken wij sneller ‘herd immunity’. Maar de paniek is wél terug. Niet terecht. Want volgens vele experts is er geen sprake meer van een ‘epidemic’. Maar wél van een ‘casedemic’.

Omdat het aantal ‘gevallen’ (‘cases’) sterk toeneemt, lijkt COVID bezig aan een come back. Maar dat is eigenlijk niet het geval. Want we testen ons helemaal suf (dat deden we in maart nog niet). Maar het aantal zieken, ziekenhuisopnamen en IC-opnamen neemt maar mondjesmaat toe. En het aantal sterfgevallen neemt zelfs licht af. Nu zullen deze getallen echt wel wat omhoog gaan. Zeker met de ‘r’ in de maand. Maar een situatie als in maart/april zal zich hoogstwaarschijnlijk niet nog een keer voordoen. Ook in Spanje en Frankrijk (ondanks sommige alarmerende berichten) is er nog geen sprake van een tweede golf. Hooguit van een rimpeling. Het is verschrikkelijk voor de mensen die overlijden. Maar er is geen sprake van een ontwrichtende invloed op de maatschappij. Terwijl de beleidsmaatregelen wél ontwrichtend zijn.  

Niet terecht, zo lijkt het

En mensen die denken dat we moeten wachten op een vaccin totdat we weer open kunnen, hebben het misschien ook niet bij het rechte eind. Want voordat dat vaccin er is kunnen we jaren verder zijn. Groepsimmuniteit is te bereiken via de natuurlijke weg. En Zweden, met slechts paar kleine beperkende maatregelen en zonder lockdown, lijkt dat stadium al te hebben bereikt. Want daar zijn er nog maar weinig overlijdens en IC-opnamen, maar zijn er tevens weinig nieuwe positief getesten. Terwijl er wél uitvoerig getest wordt. Zelfs vanuit de WHO klinken er nu positieve geluiden over Zweden.

Maar hoe dan wel?

Het virus indammen lukt niet meer. En dat hoeft ook niet. Zodra het doordringt hoe groot de pijn zal zijn van nóg een lockdown (werkloosheid, onderwijs plat, bedrijven failliet) gaat de bevolking de balans opmaken. En gaat men zich afvragen of de maatregelen wel het gewenste effect hebben. Het middel wordt erger dan de kwaal. De feiten? Dit virus is vergelijkbaar met een zware griepvariant. En is ongeveer twee zo fataal als een gemiddelde griep. Zoals hier blijkt. Zeker niet om te onderschatten.

Maar er is geen reden tot ontwrichtend beleid. Hoe naar een enkel individueel geval ook kan zijn, vrijwel geen enkele jongere ondervindt schade. En die enkele uitzondering? Die vind je ook bij andere virussen. Dit virus is juist uitzonderlijk mild voor jongeren, maar daarentegen voor ouderen vaak wél heftiger dan griep.

Nederland en Frankrijk naar groepsimmuniteit?

Het zou daarom best wel eens zo kunnen zijn dat groepsimmuniteitsbeleid tóch het beleid van onze regering is. En dat veel afstandsmaatregelen, de spoedwet en de persconferentie van 18 september er voor de bühne zijn. Groepsimmuniteit was in maart ook de bedoeling. Onder druk van de publieke opinie is men daarop teruggekomen. Maar ik denk eigenlijk, alles wijst daarop, dat groepsimmuniteit toch het huidige beleid kenmerkt.

Beperkende ‘anderhalvemetermaatregelen’ zijn ongrondwettelijk. Inhumaan. En ze zijn niet te handhaven. De mens is nu eenmaal een kuddedier. En we kruipen -op een enkel ongezellig type na- vaak dicht tegen elkaar aan. Menselijk contact is een instinctief proces. Je kunt het ‘ons’ niet kwalijk nemen.

Ik denk dat ons kabinet dat ook onder ogen ziet. En ik denk ook dat mensen die het ‘laat maar waaien coronabeleid’ van hork Trump en de mallotige Bolsonaro beschouwen als het einde van hun bewind, nog van een koude kermis thuis kunnen komen als blijkt dat juist de regeringen van landen met een sterk virusindammingsbeleid de steun gaan verliezen van het volk. Inmiddels heeft Macron dat ook door. En lijkt ook hij de weg naar groepsimmuniteit in te slaan. Dat blijkt hieruit.

Zeven stappenplan

Daarom presenteer ik u hier de zeven stappen die leiden tot een terugkeer naar normaal. Met zo weinig mogelijk overlijdens. Maar wél met zo veel mogelijk kans op economisch en maatschappelijk herstel.

1. Open buiten alles. Zonder mondkapje. Anderhalve meter is niet nodig. Buiten is het bijna onmogelijk om het virus over te dragen.
2. Ventileer binnenruimten. Het liefste met twee ramen open. Laat het doortochten. Ja, ook in de winter. En als er geen ramen zijn? Investeer dan in ventilatiesystemen die continu frisse lucht naar binnen blazen. En oude lucht naar buiten. Scholen, collegezalen, kantoren, kroegen, theaters, evenementlocaties, et cetera, kunnen dan weer vrij betreden worden. En natuurlijk mág je enige afstand te bewaren en een mondkapje dragen. Maar het hoeft niet perse. Alleen in slecht geventileerde ruimten is afstand nuttig en heeft een mondkapje enig zin.
3. Laat de jeugd gewoon feestvieren. Jongeren zorgen voor de groepsimmuniteit. Zodat er uiteindelijk minder ouderen worden besmet. En er juist minder doden vallen.
4. Het enige wat lijkt te werken is mitigeren. Oftewel het virus enigszins gematigd door de maatschappij laten gaan. Bescherm dan wél de ouderen en de mensen met onderliggende ziekten. Regel vooral meer en betere ventilatie in verzorgingstehuizen. En toch kunnen we dan onze (groot)ouders bezoeken. Maar spreek dan buiten met ze af. En als je binnen bent? Doe dan een mondkapje op. En draag desnoods handschoenen. Dan kun jij als bezoeker het virus vrijwel niet overdragen.
5. Ga gewoon de deur uit. En ontmoet je collega’s op je werklocatie. Maak uitstapjes. Van Microsoft Teams of Zoom wordt bijna geen mens gelukkig.
6. En voor de mensen die toch ziek worden? Er zijn verschillende early treatment procedures. Uit tal van klinische onderzoeken blijkt dat vroege behandeling met antivirale middelen (Remdesivir, Ivermectine en Broomhexine, maar ook hydroxychloroquine -ja, wel degelijk!- in combinatie met zink en azithromycine) leidt tot minder hospitalisatie en minder IC-opnamen en sterfte. Verder is het een goed plan dat de IC-capaciteit wordt opgeschaald naar 2.000 bedden of meer. Just in case..
7. En stop met de invoering van de spoedwet. Ik schreef er ook al dit over.

Ik denk dat dit stappenplan realistisch is. ‘Terug naar normaal’ is dan reeds gerealiseerd in aankomend voorjaar. En de volgende maanden gaan wij op weg hiernaartoe. Het is ook goedkoper dan weer een steunpakket van Wouter Koolmees. En het is ook veiliger. Dat zeg ٕík niet zozeer, maar dat zeggen dus wel de vermaarde Oxford- en Harvardwetenschappers Gupta en Kulldorf.

Virusontkenners en virusindammers lijken op elkaar

Ten koste van alles het virus willen indammen valt in dezelfde categorie als het virus ‘ontkennen’. Dat laatste doen de ‘viruswappies’. Maar eigenlijk doen de virusindammers hetzelfde. Ze willen koste wat kost het virus buiten de deur houden. En dat is ook een vorm van ontkenning. Heel misschien lukt dat op een eiland. Maar in een open samenleving als Nederland moeten we gewoon dealen met dat virus.

De grootste groep critici van het coronabeleid baseert zich op rationele argumenten. Elke beperkende maatregel is er een te veel als deze niet echt nodig is. Bescherm bepaalde groepen. Maar open de maatschappij. In vredesnaam.

___________________________________________

*)       Hans van Tellingen is geograaf en is directeur/eigenaar van winkelcentrumonderzoeker Strabo bv. Hij is hoofdauteur van ‘Waarom Stenen Winkels Winnen’. Als sociaal wetenschapper is Hans tevens een dossiervreter en een fanatiek waarnemer van maatschappelijke, economische en politieke ontwikkelingen.